Bye, bye, crye, crye...

Onze laatste avond, nacht en dag met onze cursisten. Wat voor ons begon als een dag waarin we nog hopen moesten doen, zoals poging 5 ondernemen om de hopelijk gemaakte cd-speler te gaan halen, naar het marktje gaan om nog wat soeveniertjes te kopen, Bert en Jan opwachten (waar we niet in slaagden, want ze waren er vroeger dan verwacht), de trunk in orde brengen, een voetbalmatch van enkele van onze jongeren bijwonen om dan in een trunk onder laaiend geschreeuw en gespring terug te komen, een laatste avond met Father Andrew in de living met bijhorend koekje en Mosi/Castel/Fanta/Sprite/Cola en dan daarna ons afscheidsfeestje.

Het feestje dat nogal traag op gang kwam en bijna niet doorging omdat onze cursisten van mening waren dat ze geen feestje konden geven zonder de toegelaten decibel grens te overschrijden en dus last te krijgen met de politie. Wij kwamen met het briljante voorstel om misschien gewoon de muziek iets stiller te zetten… ah en dat bleek ook een optie! Een avond/nacht waarin het kontjes schud en schuur gehalte weer aanzienlijk steeg, zeer interessante verhalen en gesprekken naar boven kwamen rond een vuurkorf, gevolgd door een aantal Belgische dansjes en een aantal afscheidssongs… Al feestend werd het 5.30 en al vlotjes werd dit feestje gewoon verder gezet in ons busje opweg naar Lusaka, waar we verwacht werden voor een Salesian Profession. Eerst een gebedje voor een veilige busrit naar Lusaka and of we go!
The Salesian Profession duurden uren, welgeteld de volle drie! Voor sommige van onze cursisten, maar ook van ons net iets te lang om erin te slagen de ogen open te houden! Gelukkig zijn onze cursisten zeer creatief in het vinden van mogelijkheden om slapen in de mis te verdoezelen of om met een geldige reden even de Kerk te verlaten.
Daarna volgde een feestelijke receptie, met veel eten en drank en het nodige amusement door een magier/hypnotiseur die lukraak mensen in slaap liet vallen.
En toen kwam er een varkentje met een lange snuit en was ons Kabwe verhaaltje uit :-(
Onze cursisten moesten al terug vertrekken richting Kabwe, wij bleven nog even langer in Boulenie om dan naar het Provinciaal huis te gaan. Waar we duidelijk ons uiterste best doen om onze blog achterstanden in te halen! En waar we over 2.30 uur de keet alweer verlaten op weg naar Livingstone!

Het harde werken zit er dus op, het was een geslaagde cursus en een helse speelpleinweek! Hiervoor zouden we graag de sponsors nog bedanken, want zonder hen hadden we nooit deze pracht koffers met materiaal voor het speelplein kunnen achterlaten en deze cursusweek laten doorgaan!

Een welgemeende NATOTELLA van Saf en Jona, maar zeker ook van de vele kinderen en jongeren die genoten hebben van de cursusweek en nog zullen genieten tijdens de vele speelpleinweken die eraan zitten te komen!

Team Paco in action! Yes, speelplein! Wij waren alvast zeer benieuwd om onze stercursisten in actie te zien, maar zelf keken we ook zeer hard uit naar het spelen met de kindjes! =) De speelpleinweek ging zowel door in Makululu als op het Don Bosco Oratory, waar ook de trainingscours plaatsvond. Makululu bevindt zich ongeveer op een uur wandelen van het salesiaans huis en staat ook wel bekend als de armere buurt. Het contrast met de jongeren en kinderen van het Don Bosco Oratory is duidelijk te zien.

Doordat het speelplein alleen maar doorging in de namiddag hadden we tijd genoeg om tijdens de voormiddag power slaapjes te doen, het plaatselijke marktje te bezoeken en zo kon Saf ook een hoog nodige scheerbeurt ondergaan (op commando van Janne), de laatste materialen in tweevoud te kopen zodat zowel Makululu als het Oratory dezelfde en voldoende materiaal in hun trunks hebben zitten, verschillende pogingen te ondernemen om tot een CD-speler te komen die EN werkt EN kan aangesloten worden op een amplifier (dit bleek echter een taak van lange duur en veel geduld…),…

Onze ervaring met de kindjes in Makululu was zeer intens, maar moeilijk uit te drukken. Eerst en vooral was het schrijnend om te zien hoe sommige kinderen er bij liepen, maar desondanks hun niet zo ideale leefomstandigheden werden we vooral geraakt door de stralende glimlach op hun gezichtjes. Als je als Muzungu een wandeling door Makululu maakt ben je nooit alleen, integendeel, je vertoeft in het gezelschap van een menigte kinderen die alleen maar groter wordt! We genoten van het spelen met de kinderen en leerden veel lokale spelen met bijhorende liedjes. Onze big favoriet: Do like I do, I do, I do! Uitleg is niet nodig, want je zal het ons zeker zien spelen op het speelplein! Daarnaast is het voor ons zeer leuk om te zien dat een groot deel van onze cursisten, maar ook deze van vorig jaar zich volop geven in het spelen met de kinderen. Het was een unieke ervaring in Makululu, maar we vinden het moeilijk om te verwoorden, maar we hebben hier de ideale oplossing voor: hopen foto`s en vooral veel leuke filmjes.

Op het oratoy zelf bleken er heel wat minder kindjes te zijn, dit omdat niemand van de verantwoordelijken had doorgegeven dat er speelplein zou zijn tijdens de week. Doorheen het jaar is dit enkel in het weekend, dus daarmee. Tot grote teleurstelling van enkele van onze cursisten.

Leuke weetjes:

Saf: ‘ik heb wel zin in amarulla’ waarop Janne antwoord: ‘Ohja, Amarulla, it sounds like music in my eyes!’
Amarulla is een Afrikaans drankje dat je kan vergelijken met Baileys, maar dan nóg beter! Hmmm...Amarulla!

Op dinsdag kregen we in de namiddag een zeer aangename verrassing…namelijk een postpakketje vol met Belgen uit Lufubu.

Saf maakt zich grote zorgen over Janne die duidelijk te veel aan de Lariam heft gezeten en enkel nog weet te dromen over draken, monsters en andere gedrochten en dan ook er helemaal van overtuigd is deze effectief ‘s nachts te hebben gezien….

Saf en Janne werden uitgenodigd op de koffie bij Miss Banda en konden ondertussen genieten van Jezus-tv…jaja, Jezus heft zijn eigen realityshow!!

Lieve mensen, als je ons nu al af en toe zeer Katholiek vindt overkomen, dan deel ik u graag mee dat wij ten hede dagen volledig ne Rosary kunnen meezeggen en leiden…dit tot massale vreugde bij Father Andrew! Hij is er een gelukkiger mens van geworden. Zou zijn missie dan toch geslaagd zijn…?

Als Julie postkaartjes willen sturen naar Janne, dan doeje dit best op het volgende adres:
Janne Van Straten
Niemandsdal 63
3907 Kerkhoven

->Meer info hierover bij Janne!

Father Andrew schrikte ons tijdens een van onze avondmalen af met ware verhalen over gevaarlijke dieren: De black mamba die ook bij ons in de big bushes leeft en zelfs ooit op de bureau van Father Andrew lag, kost je na een beet binnen de vijf minuten het leven. Na een schorpioen attack heb je net iets meer tijd om af te zien, namelijk een amputatie kan je het leven redden en anders ben je binnen de 48 uur dood. Dan blijkt dat Father Andrew al bijna twee keer dood is gegaan door malaria. Dan zijn er natuurlijk ook nog de wurgslangen, de tsetse vliegen, de cobra`s (indien ze gif in je ogen spuwen moet je er zo snel mogelijk melk in doen) en de klopgeesten van het kerkhof waarop het salesiaans huis gebouwd is die voor onrust kunnen zorgen. Als je dan denkt dat je alles wel gehad hebt, dan vind je pas het grootste monster in Saf`s kamer: Sneezy de kat bleek zich namelijk leuk op Saf`s bed geleged te hebben en ook alles onder gesnot te hebben, tot groot jolijt van Janne! Saf daarentegen was net iets minder gelukkig!
Op een van de laatste dagen ontdekte we dat Nshima met suiker echt wel lekker is!

Muzungu (blanke) <-> Muntu (zwarte): dus als ze ons nu muzungu noemen, roepen we gewoon terug MOND TOE =)

We de voorlaatste avond spaghetti maakten voor Father Andrew, Nelson en Basha. We hebben ze nog nooit zoveel zien eten! Father Andrew wilde zelfs dat we ne keer aan de kok gingen uitleggen hoe ge dat dus deftig maakte (deze kok slaagt erin om spaghetti wel degelijk te verpesten, oa door er poolse worsten door te draaien). Deze avond zelf werden zelfs de evening prayer en rosary afgelast, zodat er gevierd kon worden met een flesje wijn dat Father Andrew openmaakte. Gevolgd door een reeks van aandenkens: koperplaten met afdrukken van dieren, een diamond die ons nog zeer veel geluk gaat brengen, een medaillon van Don Bosco en een foto met persoonlijk tekstje van Father Andrew.

Janne vs Zambian career… Volgens Saf is Janne een opkomend zangtalent in Belgie en momenteel bezig met het schrijven van een nieuwe song! Mwich, onze bekende Zambiaanse artiest, had dit opgevangen tijdens de cursus en nodigde ons uit voor een bezoekje in zijn studio voor de premiere van zijn nieuwste hit! In de studio zelf vroeg Mwiche of ik dat nieuwe liedje eens wou zingen… en van het een kwam het ander en al snel was de beet voor m`n nieuwe song een feit en kon ik zelf de tekst inzingen. Het strafste van alles: Mwiche gaat het mixen met zijn aller nieuwste song! Handtekeningen zijn pas verkrijgbaar als ik terug in Belgie ben en na goedkeuring van de manager Saf!

Waar was dat feestje? Daar was dat TROUWfeestje!

Saf en ik werden uitgenodigd op een Zambiaans white huwelijk! Whoehoe! =)
Mis om 8.00 uur zaterdag. Saf en ik waren in de kerk bij onze cursisten gaan zitten, maar hadden er niet bij stil gestaan dat we midden in het koor stonden. Er zat niets anders op, meezingen en dansen dan maar. Na de mis konden we wat bijslapen, om dan tegen 15.00 uur naar de receptie te gaan. Bleek wel een eindje verder te liggen, met de taxi dan maar! Onze taxi rit was nog hobbelig en krap: Janne raakte minstens 15 keer met haar hoofd het dak. We zaten dan ook met 8 in deze taxi! Toen we aankwamen op de receptie was Miss Banda (een van de kookmoeders op onze cursus) volledig in haar nopjes. Zij was echt wel trots op het feit dat zij de twee Muzungu`s had uitgenodigd. Waar is dat feestje? Daar was dat feestje! Als je in Belgie denkt dat we goeie feestjes kennen, amai! Het trouwfeest was swingen van het begin tot het einde. Voor elk belangrijk moment is er een traditioneel dansje met bijhorende pakjes. Zo wordt er zelfs gedanst met het mes waarmee de taart zal gesneden worden en daarna zelfs met de taart. Het enige jammere was dat Saf en ik ons niet verkleed hadden als neger… Ja we waren de twee Muzungu`s en dat hebben we geweten. Zo waren er bijvoorbeeld te weinig stoelen en werd er aan onze cursisten gevraagd om achteraan te gaan rechtstaan, maar wij mochten absoluut niet rechtstaan. Toen we er toch in slaagden om er onderuit te muizen en vanachter bij onze cursisten stonden zagen we al snel twee stoelen op ons afkomen zodat we toch maar konden zitten. Wij kregen ook als eerste van de honderd mensen die er waren eten! We kregen een persoonlijke begeleider om naar de WC te gaan en ons handje vast te houden op weg ernaar. En we hadden al snel door dat we ons drinken niet volledig mochten uitdringen of er kwamen 7 obers op ons afgelopen om onze bestelling op te nemen. Laat er ons even bijzeggen dat de optie, nee dank u, we moeten niets hebben niet in hun lijstje staat. Tijdens het feestje konden Saf en ik onze nieuwe dansmoves showen en kregen we meermaals de reactie: whow, you can dance!
Als we dachten dat onze dag niet meer stuk kon, dan waren we mis. Na het feestje wilden onze cursisten nog naar de `brai` gaan (geen idee hoe we dit moeten schrijven, maar het klonk in ieder geval zo). Al begrepen we niet waar we naartoe gingen, het avontuur riep ons! Na een zalig feestje in de bus, kwamen we aan op wat we in Belgie een fuifje noemen. Al maakt ge wat wij daar meemaakten in Belgie nooit mee! We waren nog geen 2 seconden binnen of ze zaten al aan Janne haar amawebees (ge moogt ne de vertaling zelf raden). Het waren crazy times: langs alle kanten stormden ze op ons af om ons te zien en vooral aan te raken. Huwelijksaanzoeken werden tegen 200 in het uur op ons afgevuurd. De oplossing van onze cursisten: `you can`t marry Saf/Jona, he`s my husband/wife!` De reactie van een van onze andere cursisten: `No, he`s/she`s my husband/wife!` En als snel waren de cursisten aant discussieren over wiens husband/wife we nu waren. Het strafste van alles was dat Saf en ik voor we binnengingen beslist hadden in samenspraak met onze cursisten dat we gingen zeggen dat wij samen waren! Jullie kunnen al vast raden dat we dus niet lang gebleven waren en al snel onder begeleiding van onze cursisten veilig de keet verlieten.

Jane: TEAM PACO, SAVE ME! The sequal!

Donderdag
Een blok age and interests in de voormiddag om dit nadien te oefenen met de kindjes. De hele namiddag bestond dan ook uit spelen op het speelplein.
Saf en Janne waren stiekem bezig met hun amawiediewiedie, the big secret! Om onze cursisten te bedanken voor deze fantastische week en om ervoor te zorgen dat ze elkaar nooit zouden vergeten hadden we boekjes gemaakt met op de voorkant een groepsfoto, waarin ze dan dingen konden schrijven naar elkaar. Ook in onze boekjes werd massaal veel geschreven. Frequente citaten: `I thank God every day for meeting you`, `I will pray for you`, `May God bless you`,… Als kers op de taart gaven we onze cursisten veel gesneden fruit. En hoe eten we dit in Belgie… met SWEET CHOCOLATE!

Vrijdag
In de voormiddag een blok manuele expressie gevolgd door dance and song, een groot cluedo spel en een mega evaluatie. Vooral de dance en song was een schot in de roos! Voor ieder dansje dat wij hen aanleerden, leerden wij ook iets van hen. Onze cursisten kunnen nu perfect dansen op de beets van een Lais, Bart Kael met mooi weer vandaag door hun ook wel meegezongen als `ooi eer andaag` en de Jungle Song natuurlijk. Wij leerden hier dansen op traditionele muziek. Zij die dachten dat Saf en Janne al goed konden dansen, you haven’t seen us dancing yet! Ons kontjes schut en shake gehalte, als ook schuur gehalte is hier beduidend op gestegen! Watch out when we are back in Belgium!

Als je tot hier geraakt bent met het lezen van al onze cursus posts, proficiat! Allen die niet tot hier geraakt zijn, geen proficiat! =)

Kortom een bangelijke cursusweek, waarin Saf en Janne de pannen van het dak dansten en zagen, maar ook zeker God, dat er een zeer groot potentieel aan ster monitoren in onze cursisten zit!

Leuke weetjes:
Zondag in de mis: Saf en Jona, you may come forward! Whaaaaaaaaaaaaaat! We probeerden ons nog te verstoppen, maar de honderden ogen in de kerk waren al op ons gericht en ook deze van Father Zyga met ne big smile op his face! Impro style dus om deze hele menigte kerkgangers toe te spreken! Onze reactie erna: boh, een onderdompeling in de salesiaanse cultuur oke, maar DON`T PUSH IT! =)

Op zondag eten we in Belgie geen vlees of vis om te denken aan de armen (vooral als het capenta`s of vieze viskoppen waren) maar nog belangrijker, het is not done to do the dishes on a sunday! It brings bad luck! Jammer genoeg pakte dit laatste geen verf!

Saf maakte Nelson wijs dat ik een ster in wording ben in Belgie, waarop dat Nelson dus een prive performance kwam vragen. Dit liedje word vervolgd!

De evening en morning prayers van de cursisten net dat tikkeltje leuker zijn dan de rosary. Er wordt gedanst en gezongen, je verveelt je geen moment!

Onze cursisten ons het volgende gebaar leerden: een hand voor je oog en dan je kop schudden en rrrrrrrrrr zeggen! Zo trek je iemand zijn aandacht! Je ziet het ons zeker in Belgie doen, het is een van de tiks die we hier hebben overgenomen.

Jane: TEAM PACO, SAVE ME! Part 1

Mulishani wemunandi`s!

Laten we eerst en vooral beginnen met onze diepste verontschuldigingen, want het is ongehoord geweest om jullie zo lang in spanning te hebben gehouden, wetende dat elke vingerknip op de muis op onze blogsite een grote desillusie moest geweest zijn als bleek dat er nog steeds geen glimpje nieuws te zien was. En dat hoe langer en hoe meer vingerknippen de wanhoop groter werd en jullie wereld bijna instorte! Maar zoals Janne ook vaak in haar memoires schreef: cursus of oratory = geen tijd om te schrijven!

Maar hier zijn we dan, speciaal voor jullie, mijn beste lezertjes, om jullie te verrijken met onze
laatste nieuwe avonturen! Waar zaten we...Ahja, onze cursus week aka Team Paco 2011...benieuwd hoe die is verlopen? Lees dan vooral verder!

Maandagochtend werden onze 25 cursisten om 7u30 verwacht. Laten we het verloop
van deze dag even schetsen...

7.30: cursisten worden verwacht...
9.00: Start cursus, ( 0 deelnemers)
10.00: 5 cursisten aanwezig!
11.30: 12 cursisten aanwezig!
12.00: Lunch voorzien door kookmoeders
15.00: Lunch is eindelijk klaar!
16.00: we zijn voltallig :) Hoera!

Ondanks alle vertragingen (die we al verwacht hadden), liep de start van onze cursus
alvast gesmeerd en zat de sfeer er al snel in!

Het thema van de week was JUNGLE (met bijhorende Jungle-kampdans) en ons doorlopend spel was 'Jane: Tarzan, save me!' waarbij we onze deelnemers hadden verdeeld in drie groepen (de tijgers (imbwini), olifanten (insofoes) en apen (corweys). Deze moesten proberen om via spelbordstyle doorheen de jungle vol woeste en moordlustige dieren te geraken.
De eerste dag was spelen, spelen, spelen... en onze cursisten waren laaiend enthousiast!
Als we dachten dat het enthousiame peil niet meer hoger kon, dan hadden we het zeker mis. `s Avonds introduceerden we Kubbs. Overwinningszegens worden hier gevierd zoals in Belgie, alleen duurt de overwinning 15 min langer en is het aantal decibels dat geproduceerd wordt beduidend hoger!!! Het was een geslaagde eerste dag… maar ook een dag waarop we met pijn in het hart afscheid namen van onze vader, Father Zyga en Chongo (sweet sugar). Tijdens het avondeten werd de persoonlijke vete tussen Janne en Father Zyga eindelijk beslist met een eindscore van 3-1. De vete: haal zoveel mogelijk fratskes uit!

Dinsdag = TEAM……………………………………………………………………. PACO!
Als kleine introductie speelden Saf en ik een spel waarin alles maar echt alles misliep: was het nu tussen 2/4/6 vuren, op dat of het andere stukje grasveld, waren het nu kleuters of tieners, moesten ze van Saf nu blijven staan maar van mij naar de andere kant gaan, konden ze nu zelf hun veters al binden of moesten wij het doen,… Chaos allom, maar hilarisch! Het strafste van alles was dat onze cursisten onze wisselende bevelen bleven opvolgen.
Dit spel als introductie van TEAM PACO of voor sommige beter gekend DE MAAFTE. Zij die niet weten wat beiden zijn, shame on you! =) Nee, team paco is een gemakkelijk hulpmiddel voor monitoren om te weten waar ze aan moeten denken als ze en speluitleg doen!
T = territory
E = end and start signal
A = animation
M = materials
P = play fair à een moeilijk begrip voor sommige onder hen
A = adjusted to age
C = clear explanation
O = one leader
De namiddag bestond uit het oefenen van Team Paco en dus meer spelen, gevolgd door ne jungle stratego. Watch out for the snake en een valsspelende Nelson.
`s Avonds wilden ze graag een film met Christelijke betekenis zien: The Saint. Onze mede organisatoren Mwiche en Basha hadden echter niet de korte inhoud van de film gelezen… tot grote opluchting van ons en onze cursisten. Het bleek een actiefilm met seks scenes te zijn (tot groot ongenoegen van Basha)!

Woensdag
Een blok verbale en non-verbale expressie in de voormiddag. Saf en ik konden op voorhand niet goed inschatten hoe onze cursisten zich gingen kunnen inleven, maar het niveau lag hier beduidend hoger dan dit van een gemiddelde Belgische cursist: een whoeske, big fat pony, jabbertalken… om erin te komen om over te gaan tot the real stuff, real acting en improvising.
In de namiddag gaven we Tips en Trics, manieren om nieuwe spelen te maken gevolgd door het zelf maken van nieuwe spelen en om deze nadien effectief te spelen met de kinderen. Hier zagen Janne en Saf, maar ook God, dat het heeeeeeeel goed was! =) TOP NIVEAU werd bereikt!

Voorbereidingsweek

Beste vrienden, No panic on the titanic!! Janne en ik zijn niet opgegeten door ne leeuw, verpletterd door nen olifant, bezweken van de malaria of totaal uitgehongerd (alhoewel, dit laatste net niet dan)...we are still alive and kicking.

We wouden vorige week zondag volgende bericht posten op onze blog, maar we hadden over
het hoofd gezien dat op zondag God en alleman hier rust, dus ook de internetcafes...

We hebben jullie lang in spanning gehouden, maar hier is hie dan, meer nieuws
from Kabwe:

Beste trouwe blog-lezers, onze eerste week Kabwe zit er op en wat voor één?! Een week met zware voorbereidingen een week waarin we ook eens volledig uit de bol zijn gegaan wat het aankopen van nieuw materiaal betreft en maar liefst meer dan een miljoen hebben uitgegeven op één dag…Jawel! Een week waarin onze liefde voor vader Zyga en de katten die hier rondlopen is gegroeid ondanks hun gesnot op onze deurmat, een week waarin Janne en ik goe ingemaakt werden met een partijtje basketball en volleyball…dit en nog zoveel meer…maar laten we vooral stellen dat Janne en ik na deze week zeker in de hemel zullen belanden….

Benieuwd?! Zet u dan op t gemak in uwe zetel of bureaustoel, eet er gerust een koekske (of voor de Nico een stukje brood) bij en laat u meesleuren door al onze voorbije avonturen…

Laten we zeggen dat toen we hier aankwamen we zo goe als van niks wisten…waar gaat onze cursus door, welk materiaal is er voor handen, wie heeft de sleutels van de koffers van het materiaal dat vorig jaar werd aangekocht en is dat materiaal er nog, wie zijn de cursisten, waar gaan de cursisten eten en slapen, wie gaat er koken,… dit en duizend en één meer vragen waar we in eerste instantie geen antwoord op kregen, maar door een flinke portie geduld en een “ach, we zien wel”-mentaliteit werd de puzzel step by step ietsje meer duidelijker.

Woensdag zijn we samen met Mwiche (onze bekende Zambiaanse artiest) en Bacha allerlei materiaal gaan kopen. Zo zijn we nu in het bezit van twee Afrikaanse Kubbs gemaakt door de plaatselijke carpentier (schrijnwerker):Hoera Hoera! Let de KUBB-game begin! Ik (Saf) vind het echt te machtig dat we hier een eigen KuBB hebben laten ontwerpen..(por por, Janne die mij port en met een mes op mijn keel eist dat ik hierbij schrijf dat ze alvast twee keer van mij heeft gewonnen). Het speelplein is hier nu ook de trotse eigenaar van: Volleyball, volleyballnet, een basketball (goedgekeurd door de professionele sterspeler Akon), keiveel knutselmateriaal, twee extra metalen opbergdozen om de massa’s materiaal in op te bergen.. en als kers op de taart…en ha wat zijn we er zo trots op…een zalig white-board!! En dit lieve mensen, ter waarde van twee miljoen Kwacha.

Enkele lange Leuke weetjes:

Janne is al een huwelijksaanzoek rijker, ik moet het voorlopig nog stellen met een zwoele blik

Om ons volledig in de cultuur onder te dompelen kozen Saf en ik ervoor om ook de ochtend missen en de avond rosaries mee te doen! Zo leerden ook wij dat de rosary bestaat uit: de 5 misteries, 50 weesgegroetjes en 5 onze vaders. Dit gebeurt al rond wandelend op onze koer! En… ook de katten doen hier met ons mee J Onze onderdompeling begon sinds gisteren lichtjes uit de hand te lopen J Father Andrew heeft zich een nieuwe missie toegekend, namelijk ons ‘opleiden’ tot een goede Christen.

Stap 1, Saf en ik krijgen een persoonlijke begeleider tijdens de mis, die ons aanwijst wat we moeten lezen en wanneer. Stap 2, Father Andrew geeft Saf en Janne hun eigen rozenkrans! Ja jullie horen het goed, wij hebben onze eigen prachtige paternoster gekregen en het is een fancy one! J Deze heeft verschillende kleuren zodat we op elk moment perfect weten wat we moeten zeggen. Natuurlijk hoorde hier ook de bijhorende lectuur over het ontstaan van de rosary bij, die we tijdens het mediteren maar moesten leren. Stap 3, Father Andrew geeft Saf en Janne een ‘Scapular’ tot nu toe moeten we toegeven dat we de hele betekenis hiervan nog niet achterhaald hebben, maar 1 ding is zeker, het zou ons ‘eternal life’ moeten geven. Stap 4, Father Andrew vraagt aan Janne om het avondwoordje te doen! J En oh ja, Saf zal niet ontsnappen, he’s next! Stap 5, Father Andrew nodigt ons uit om te komen biechten, maar helaas helaas, tot nu toe gingen we nog niet in op zijn verzoek. Zoals we dus al zeiden, wat begon als een onschuldige onderdompeling in de salesiaanse cultuur, loopt lichtjes uit de hand =) Als het tegen dit tempo doorgaat mogen we volgende week zondag zelf de mis doen :p

Father Zyga, die jammer genoeg het prachtige avondwoordje van mij had gemist, vraagt aan mij om het nog eens te herhalen. Nog voor ik iets kan vertellen vervolgt hij: ‘ tell me tomorrow, I want to go to sleep, just say: go!’

1euro=6900 kwacha

Father Andrew leerde ons de verschillende geheime handdrukken kennen, we leren ze jullie in Belgie, maar laten we alvast verklappen dat we dé ideale manier en handshake hebben ontdekt om iemand duidelijk dat ge die wel heel heel nalekutemwad…*

De mopjes van Father Zyga blijven grappig. Zo vertelden we dat we nog ging voorbereiden en F. Zyga maakte zich zorgen dat we ook niet te hard mogen werken, maar we stelde hem gerust met: ‘Don’t worry, we take enough breaks’, waarop hij spontaan antwoordde: “Okay, as long if you don’t break anything!”

Laten we er even bij zeggen dat onze breaks vooral inhouden dat we in de eetzaal ping-pong spelen, waarin ook de muren , de tv en Nelson niet meer veilig zijn…(dat laatste vooral als Janne speelt).

Ander grappig mopje van onze vader (aja, want we blijven zijn babies): Woensdag avond net na de rosary drukte F. Zyga ons op het hart dat iedereen die last heeft van zelfmoordneigingen zeker de eetzaal niet mocht betreden omdat er te veel koord lag, die Janne en ik net hadden gekocht.

Dan ga je naar Afrika en ben je benieuwd naar de local dishes, maar blijkt nu dat we al een hele week Pools eten op ons bord krijgen…veel kool en vieze worsten..Shakazulu!

Als jullie een week lang niets van ons horen, gene paniek, want Team Paco is klaar voor een helse cursusweek…maar plezant wordt die zeker en vast! Janne en ik zijn er helemaal klaar voor!!

Holy Mary, Mother of God, pray for our sinners, now until the hour of our death. Amen…

Eén ding is zeker, ons overkomt écht niets meer!

Janne en Saf

*nalekutemwa= ik zie je graag

Kabwe here we are!

Maandag 25/7, we are going to Kabwe! =)
2.5 uur en enkele soms moeilijk te volgen verhalen later, bracht Father Zyga (salesiaan in Kabwe) zijn twee baby`s (hij houdt ervan om ons zo te noemen :-) veilig en wel tot in Kabwe! Het was een tripje vol met hobbels, pauzes aan weg controles,... en dit langs afgelegen wegen met op de achtergrond wat Afrikaanse muziek.
We werden zeer gastrvrij ontvangen en al snel zaten we aan tafel en vroegen we ons af of we daadwerkelijk cobra of rat aan het eten waren. Father Zyga houdt ervan om af en toe eens een fratske met ons uit te halen of ons iets te vertellen wat niet klopt. Dit maakte hij ons wijs op weg naar Kabwe. Moraal van het verhaal: nee, we eten hier GEEN ratten en cobra`s!

Na de middag hadden we al snel zin om er even op uit te trekken en gingen we naar het plaatselijke marktje om de sfeer al wat op te snuiven. Ge kunt daar echt alles kopen, van schroeven, kleren, CD`s tot flashy roze zetels en bedden. Als blanke wordt je er heel vaak aangesproken en altijd met`How are you doing?`gevolgd door het geven van een hand.
Na dit kleine avontuur, stond Father Zyga ons op te wachten voor een tripje in Makululu en het stadje. Makululu is het armere deel van Kabwe, waar enkele jongeren wonen waar we cursus aan gaan geven en we later tijdens het project ook speelplein gaan doen. Het is ongeloofelijk hoeveel kinderen dat er hier rondlopen! MUZUNGU, MUZUNGU roepen ze, terwijl ze de onze auto achterna lopen en wuiven. Saf en ik kunnen al niet meer wachten om er speelplein te gaan doen!

Ook de voorbereidingen voor de cursus die volgende week maandag start zijn volop begonnen. Hierbij worden we geholpen door twee vrijwilligers: Basha en Emiche (deze laatste blijkt een beroemde artiest te zijn hier in Zambia, wij brengen handtekeningen en CD`s mee ;-) Het schema van onze training course, maar ook dit van het oratory (speelplein) zijn uitgeschreven en morgen gaan we het nodige materiaal samen met Basha en Emiche halen.

Het ziet er allemaal heel leuk uit en we kijken ernaar uit om zodadelijk al een aantal van de jongeren waaraan we cursus geven te ontmoeten!

Mulikutinienta,
Saf en Janne


Enkele leuke weetjes:

HUJO dat staat voor humanistische jongeren, een organisatie waarin Saf actief is en een mooie rode trui van heeft, betekent ook penis in het Pools. We ondekte dit toen dat een van de Poolse salesianen ons dit vertelde en erbij vermelde dat hij dit reeds had gezien toen we in de mis zaten! =)

De Afrikanen hun bossen en gras afbranden om zicht te beschermen tegen cobra`s en andere dieren, om dieren beter te kunnen zien zodat ze ze kunnen vangen en ook omwille van traditie.

Saf in het Zambiaans zeep betekent! We wijn al een winkel binnengestapt met de vraag: ` where can I find Saf` en dan kom je effectief in de zeep afdeling terecht. De naam van de zeep wordt geschreven als SURF, maar klinkt als SAF.

Janne hier onmogelijk is om correct uit te spreken. Ze noemen me Jona, Jane of Janna =)